Valizleri biraz geç de olsa aldık. Havaşa gittiğimizde çoktan dolmuştu ve bir sonraki 40 dk sonra kalkacaktı. Biz sırada beklerken garip tipli bir adam geldi garip bir şekilde konuşarak (kürt) 50 tl'ye taksi ayarladığını ve sırada bekleyene kadar taksiyi paylaşmamızı söyledi. Diğer bayan kabul etmedi. Onun için akıllıcaydı. Biz peşine düştük ve taksiye bindik. Taksici bizi yan yollardan götürdü ve diğer yolcu hiç duramadan telefonda kürtçe konuşup durdu hem de bağıra bağaıra. Beni de diğerlerini da sinir etti ama hiç birimizin sesi çıkmadı, tabii mehmet olmasa ben çoktan müdahale ederdim. Sonra sigara içermisiniz diye bize sordu. Mehmet sigara içmiyoruz, siz de düşünmeyin bence dedi. Ben hemen 'ne sigarası? Sigara içmeyi düşünmüyorsunuz değil mi? Dedim. Sonra da hiç nefes almadan takside sigara içmek yasak içemezsiniz deyip sonra taksiciye saymaya başladım. Nasıl izin verirsiniz biz izin versek bile sigara içemez diye. Adam birlikte binince bizi birlikte sanmış. Öndeki yolcu bir markette durdurup su almak için inince adama birlikte olmadığımızı anlattık. Adama da onun böyle çok konuşan biri olduğunu bilseydim onu arabaya almazdım dedi. Neyse taksime kadar sadece 30 tl verdik ve sonrasında adam indi ve biz de taksimetreyi çalıştıttırıp eve kadar aynı taksiyle gittik. 1 saatte evdeydik. Evde kayınvalidemin yaptığı harika patatesli gözlemeleri yedik.
Ertesi gün mehmet sultan ahmete gidelim dedi ve veznecilere kadar taksiyle gidip sonrasında etrafımıza bakabaka sultan ahmete kadar yürüdük. Sultanahmette mehter gösterisi vardı.
Canlı seyretmek çok güzeldi. Hele en son savaşa gitmeden önce çalınan bir marş vardı ki nerdeyse hep birlikte hücuma geçecektik. Bu arada bizimle birlikte kayıvalidem de vardı. Çok hoşumuza gitti. Sonra camiye gittik. Çevre düzenlemesi vardı. Ayasofya ile arasındaki ağaçlar harikaydı.
Gülhaneye yürüdük. Ben sarayburnundaki çay bahçesine hiç gitmemiştim oraya gidip çay içtik. Sonrasında taksi ile eve döndük.
Pazar günü biraz geç de olsa sinan beylere gittik ve hep birlikte floryaya gittik. Mini piknik yaptık. Gezdik, yürüdük. Güzel bir gündü.
Pazartesi günü hastaneye gittim ve ameliyat gerekip gerekmediğini tespit için muayene oldum.
Sonrasında sinan beyle mehmet ve ben eminönüne gittik, rehber ticarete, sinan beye çamaşır almaya. Memnun kaldı. O kadar sıcaktı ki ve sinan bey de aç olduğu için kahve dünyasına gidip giya limonata içecektik. Meğer eminöündeki kahve dünyasında sadece kahve varmış. Hastaneye geri döndük ve sonrasında avm'ye uğradık. Gezindim biraz, ertesi gün doğum günüm olduğu için mehmet bana hediye olarak çanta aldı. Beyaz bir çanta. Yürüyerek ve mağaza bakarak eve döndük. 1 saat sonra elimizde boş bavulumuz sinan beye gittik ve yemek sonrası onu umreye yolcu ettik.
Ertesi gün sabah erken kalktık. Hazırlanıp hastaneye gittik. Mehmetle odaya yerleştik. Kıyafetlerimi çıkarıp kendi yeşil elbisemi giydim ve dubaideki otelden aldığım terliklerimi. İlk vaka olarak uzun bir vaka almışlar. Bu sebeple sıkıntı içinde kah oturarak, kah oda içinde gezinerek vakit geçirmeye çalıştım ve o gün mehmete 'hastalar ameliyathaneye geldiğinde korkmanıza ve heyecanlanmanıza gerek yok, herşey yolunda gidecek, güzel şeyler düşünün derim ama hata etmişim, heyecanlanmamak elde değil. Bundan sonra heyecanlanabilirsiniz ama korkmayın diyeceğim' dedim. Sonunda verda aradı ve birazdan seni alacaklar dedi. Hemşire geldi antibiyotik yapacağım ama biraz yanacak, o yüzden derin nefes alın dedi. Öyle bir yandım ki hemen yürüyebilecekmiyim acaba diye düşündüm. Ve çok kızdım. Bizde hastalara bu i.v yapılıyor. madem bu kadar yakıyor, tembel hemşireler neden hastaya kalçadan yapıyorsunzu damardan yapsanıza. Bizde öyle yapılıyor. Mehmetle asansörde vedalaştık. Ameliyathane bayağı büyüktü.ama bizde hasta muhakkak hemşire ile ameliyathaneye giderken ve ameliyathanede hemşire hastayı karşılarken burada personel aldı ve beni direkt salona aldılar. Preop bile yok. Verdaya hemşire kalçamı yaktı neden sanki damardan yapmıyorlar dedim. Alışkanlık dedi, olmaz öyle alışkanlık, tembellik bu dedim. Masaya yattım. Asistanla tanıştım. Monitörize etti ve uzman geldi. Ne sitiyorsun dedi. Getirdiğim malzemeleri verdim ve maske ile gidilmesini gerekirse larengeal mask takılmasını eğer kas gevşetici yapılacaksa bridion da getirdiğimi söyledim. Tamam herşey senin istediğin gibi olacak dedi.
Uyandığımda postoptaydım ve polibimden kurtulmuştum. Ama saate baktığımda uzun süre içerde kaldığımı anladım. Bekleninin dışında şeyler olmuş. Verda başımdaydı ve neler olduğunu anlattı sonra anestezi uzmanı geldi. Sorun çıkardım mı dedim. O da bana keşke her hasta senin gibi olsa dedi.
Odaya geldiğimde mehmetle personel beni yatağa almaya çalışırken kendimi kaldırıp kendim yatağa geçtim. Mehmet biraz vakit geçince yiyecek birşeyler alıp getirdi ve açlığa dayanamadığım için bir şeyler yedim. Sonrasında üstümü giyip çantalarımızı alıp servisten ayrıldık.
Evde yatıp uyudum, geç vakte kadar. Sonrasında uyandım ve annemlerle biraz sohbet ettim. Bu arada ablam, yeğenler, kardeşler, arkadaşlar doğum günü kutalamaları için aradılar. Annemi arayıp iyi olduğumu söyledim. Onlar da ara ara arayıp iyi olup olmadığımı kontrol ettiler. Böylece 37 yaşıma girdiğim bu doğum günüm de böylece geçip gitti, hayırlara güzel günlere vesile olur inşallah.
Çarşamba günü evde geçti. Kendimi gayet iyi hissediyordum ama yine de fazla hızlı hareket etmeden genelde oturdum. Akşama doğru sinan beylere gittik yürüyerek. Verda nöbetçiydi ve sinan bey de umreye gitmişti. Verda hastaneden yemek için geldi ve yemek yedik. Annemi çocuklara bakmak üzere orada bırakıp eve döndük.
Perşembe günü sabah erkenden kalktım kahvaltımı yaptım. Annem geldiğinde ben de evden çıkıyordum. Yürüyerek buluşma noktamıza gittim, ak ile kucaklaştık. Kısa sürede nevin geldi ama sonrasında diğer 2 kişi için 30 dk bekledik. Nevin ve diğerleri bizim alt sınıflardan ama hiç birisini hatırlamıyorum. Ben öne oturdum ve tabelalrı takip ederek ve navigasyon cihazına bakarak ve sohbet ederek 2. köprüden geçtik. Sonrasında arabayı süren nevinle birlikte güzel evlere bakarak çubukluya gitmeye çalıştık ama biraz dolandık. Sonunda ama beykoz çubuklu cafe crown'a vardık.
Birkaç kişi vardı. Hepsi ile ayrı ayrı sarılıp sohbet ettik. Ama ilk başta hbg ile sarıldık. Neden hiç konuşmuyorsun dedi. Gülmekten ağzım kasılı kaldı konuşamıyorum dedim. Bana hediyemi verdi, al yazmalım selvi boylum dvd'si. Uzun zaman olmuş alalı. Mehmetle bol bol seyrederiz artık. İkimiz de pek severiz. Özlelikle de aytmatov'u.
Öyle harika bir gündü ki sürekli birileri geldi, hoop diye yerimizden gidip koşarak sevdiklerimize sarıldık. Beni görmek hepis için sürpriz oldu. Hatta bana buluşma yerine karışıyorum diye bir de kızıyorlarmış, hem gelmeyecek hem de taa oralardan yere neden karışıyor diye.
Garsonun bir tanesinin ağzı açık bizi seyrediyordu. Adamlar oturun da siparişleri alalım diyorlar ama bir grup daha geliyor ve bir dalgalanma oluyor, herkes yerinden kalkıyor, ortalık karışıyor. Son gruplardan birinde kapıya yakın oturuyordum, kısa boylu yaşı biraz daha ileri birisi girdi. Koştum ve sarıldım, kimse onu henüz farketmemişti. Sarıldım ama bir taraftan da düşünüyorum, o mu? Taaa orta 3'ten beri görmediğim hocamız mı, süheyla hanım mı? Bizi sıra dayağından geçiren, bizi kızdıran, ama bizde çok emeği olan. O kısacık boyu ve zayıf bedeni ile kendi kilosu ağırlığında çantalarla bize kitap taşıyan ve bize bunları zorla satan (tabii ki karsız) okuma alışkanlığını bize aşılayan hocamız. Sarıldım ve ağladım. Bayağı ağladım. Eski günleri hatırladım, çocukluğumu hatırladım. Zor, sıkıntılı günlerimi hatırladım. Sonrasında diğerleri hücum etti ve ben ayrıldım.
Başka hocalarımız da vardı ve bizden önceki dönemde olan ablalar. Ne harika bir gündü o gün. Sürekli güldük ve sürekli konuştuk. Yemek olarak sadece salata yiyebildim. Bu arada kafenin manzarası harikaydı. Burası önceden içimizde bulunanlardan birinin eviymiş. Zaten ev olduğunu ve içimizden birinin olduğunu duyunca küçük çaplı bir şok yaşadık. Manzaraya bakıp 'evmiş ha...Allah Allah', dedik. Havva sayesinde herkes tek tek kalkıp okuldan mezun olduğundan beri ne yaptığını, nerelerde okuduğunu anlattı. Sonra bir grup ayrıldı ve geri kalanlar açık havaya çıktık. Biraz da orada devam ettik. Aslında ben de diğerleri ile birlikte geç vakte kadar kalmak isterdim ama çoğunluğun kalktığı saatte 18:30'da kalktım. Yine nevinle ve hocalardan biri de bizimle birlikte geri döndüm. 45 kişiydik ve bir kısmını liseden sonra ilk kez gördüm. Tadı damağımda kaldı doğrusu.
Mehmetle kuzucuk beni caddeden aldılar ve ramiye gittik ev bakmaya. Bir siteye bakacaktık ama kiralık ev yokmuş, satılıklarmış. Rami ne garip bir yer. Hiç beğenmedik. Mehmet burada oturamayız dedi. Sonra bayram beylere yemeğe gittik. Kısa oturma sonrası kalkıp eve döndük.
Cuma günü kontrole gidecektim ama verda beni saat 4'te ancak alabildi ve günüm biraz boşa geçti. Sonrasında hızlıca safire gittik. Hızlıca diyorum çünkü akşam da kuzucuklara yemeğe davetliydik. Safirde önce seyir terasına çıktık. Asansör 14 km/h hızla çıkıyordu. Yukarı çıkarken insanın kulakları uğuldamaya başlıyor.
Yukarı çıkana kadar sadece güneş batmadan, aydınlıkken çıkalım diye düşünüyorduk ama yukarı çıktığımızda baktık ki hava açık olmadığı için boğaz köprüsünü görüyorduk ama masmavi denizi göremiyorduk. Manzara normalde muhteşemdir, bizim gibi bir günde giderseniz tabii fazla Bir şey göremezsiniz. Yukarıda mehmetin resmini çekmek istedim ama kendisinin yükseklik fobisi olduğu için başı döndü, dizleri titredi ve resimleri dürbüne tutunarak çekindi.
Yukarıda kafe var, masalar var illa kafede birşeyler içmek için oturmuyorsun. Kafeden yararlanmadan da oturmak bence çok güzel. Aslında yukarda bir de güzel bir restaurant olsa herhalde talep çok olurdu.
Sonra en üste çıktık, bayrağın olduğu bölüme.
(mehmetle yeşil alanlara bakıp, daha çok alan varmış ev yapacak deyip gülüştük. daha çok insan gelebilir istanbula, çokkk. daha ne kadar taşıyabilirse?) Sonra da tekrar aşağı inip 4 boyutlu simülasyonu seyretmek için salona girdik. Görevli elimize birer gözlük verip bizi en öndeki koltuğa yönlendirdi. Arkamızdaki karı kocayı da kadının vertigosu olduğu için en öne yönlendirdi. Bunun üzerine tekrar adamın yanına gidip en önde fazla hareket yok mu dedim. Sonra adam bizi en arkadaki koltuklara gönderdi. Sonra başladı... sanki helikopterdeymişiz ve safirin terasından istanbul turu için gezintiye çıkyormuşuz gibi. Çok hızlı hareket ediyor ve arada rüzgar geliyor sonra köprüye gidiyoruz, geçen arabalara bakıyoruz sonra kız kulesine, arada üstümüze sular sıçrıyor. Topkapı, ayasofya, yerebatan sarnıcını geziyoruz. Yere batan sarnıcı harikaydı, aynı sarnıçta olduğu gibi tepemize su damlıyor. Harika bir geziydi, tuhaf olan tek yanı helikopterle taopkapı ve ayasofyanın hatta sarnıcın içine girmemizdi. Safire gidilirse muhakkak buna da girmek lazım. Mehmetle ikimiz simülasyonda dahil 50 tl ödedik.
Safirin alışveriş merkezini sevmedim, fazla mağaza yok. Güzel olan yanı üst kattaki hediyelik eşyaların olduğu mağazaydı.
çıkşta fatihe gittik. bir sefer de abim bizi beklesin dedi mehmet ama onu bekletmek mümkün mü yine o bizi bekletti. akşam yemeğini onlarda yedik.
cumartesi kahvaltı sonrası caddede gezindik ve sonra uçağa binip samsuna gittik. gece annemlerde kaldık. gerçi annem ve babam yoktu ama olsun. ertesi gün de evimize döndük.
No comments:
Post a Comment