Tuesday, September 20, 2016

Hac


Araya o kadar Zaman girdi ki çoğu şeyi hatırlamakta güçlük çekiyorum. Bugün 13.5.2016. Yarın döneli tam 7 ay olmuş olacak. Vakit ne çabuk geçiyor. Geçen cuma 6.5.2016 tarihinde Mehmet Fatih'te mülakata girdi ama pek iyi geçmediğini söylüyor. Onun da gitmesini çok istiyorum. (Maalesef olmadı).

Arafat'tan ayrılmak üzere Çantalarımızı aldık,yiyemediğimiz yiyecekleri,kumanyaları etrafta çalışan sokaktan çöpleri toplayan temizlik personellerine verdik.
Atiye ve Seher'le otobüslere yürüdük biraz zor da olsa otobüse bindik. Bindiğimiz otobüste sadece Mekke grubu değil daha önce hiç görmediğimiz medine grubundan da insanlar vardı. Klima çalışmıyor, kapılar kapalı ve içerisi hamam gibi. Klima yerine otobüsün yan duvarlarında asılı bir kaç tane pervane, herkes kendine çevirmek istiyor. Sırayla biraz öne biraz arkaya çeviriyoruz ama yeterli değil, çok sıcak. Diğer otobüslerden birinde sanırım  erkek doktorlardan birisi baygınlık geçirmiş. Yolda acayip trafik var insanlar inip yürümek istiyor. 1 saat belki biraz daha fazla o otobüste kaldık ve sonra anlaşıldı ki eski yol kapalıymış şoförler yeni yolu bilmediği için bizi döndürüp durmuşlar. İndik Mina yazılarını takip ettik. Etrafımızda genelde Medineli grup. Yürürken  sürekli hep birlikte telbiye getiriyoruz. Mina'da durup akşamla yatsıyı cemaatle Cem ediyoruz ama imamımız Medineli gruptan olduğu için seri kılıyor ve Mekke grubu 4 rekata tamamlasın diyor. Neden Mekke grubu hep birlikte değiliz diye üzülüyoruz. Namaz sonrası bulunduğumuz mescid benzeri yeri hemen boşaltıyoruz bizden sonra namaz kılacak bayağı kalabalık bir Türk Haci grubu var.
Erkeklerden biri eline uzun bir çubuk alıyor ve ucuna mavi çöp torbası bağlıyor. Gruptan kaybolmamak için gözümüz sürekli o çöp torbasında. Yolda arada gözleme türü şeyler yapan, daha farklı gıdalar satan yerler var. Burnumuza çok güzel koktu ve gözleme gibi birşey aldık. Aramızda bölüştük. Telbiye getirerek sürekli yürüyoruz,gözümüz jamarat yazılarında. Tünellere geldiğimizde yürüyen bantlar var. Bantlarda yürürken yan taraflarda yürüyen farklı ülkelerden hacıları görüyoruz. Endonez hacıların kıyafetleri çok güzel sanki gelinlik gibi. Hele küçük bir grup vardı. (Karadağ taraflarından olabilir) sadece birkaç adam, ortada kısa boylu ama acayip heybetli bir Adam, etrafındakiler uzun boylu, göğüslerini gere gere öyle bir yürüyüşleri öyle bir lebbeyk deyişleri vardı ki (buyur Allahım buyur! Emrindeyim buyur! ....) aklımdan çıkmıyor. (Bana braveheart filmindeki adamları hatırlattılar. Tabii müslümana böyle bir benzetme iyi birşey değil ama aklıma onlar geldi). Onları kameraya çekebilmeyi çok isterdim.
Saat 3 te jamaratın 3. Katına giriş yaptık. Arafat'ta topladığımız taşlarla rahat rahat şeytan taşlamayı yapıp tekrar yürümeye başladık. Gruptan bir kısım bayram namazına KAbeye gitmek üzere Kabe tarafına yöneldi. O kadar terli ve pis hissediyordum ki ve namaz sonrası araç olmazsa otele yürümeyi gözüm kesmedi ve ben gitmeyeceğim dedim. Ama keşke gitseymişim. Ne güzel olmuştur o namaz. Sanki yorgunluktan ölmezdim ya. Sabah namazında otele vardık (4:30). Odada sırayla duşlarımızı alıp namazı kılıp yattık.
Sabah medine ile kalktık hazırlandık (24.9.2015 Kurban Bayram'ı 1. Gün.) Yemekhanede bulduğumuz şeyleri yedik ve lobiye indik. Tv ekranında alt yazı geçiyor 'Mina'da seytan taşlamada izdihamda ölenlerin sayısı....' diye. Hemen arayıp yakınlarımızla konuşuyoruz. Sonra medine ile Kabeye gittik. Acilde ,ambulansta çalışan Safiye ülken ve Züleyha ile taksi durdurduk. Safiye taksi şöförü ile Arapça konuşup pazarlık yaptı bindik. Mescidil Haramdan bayağı yukarıda bir yerde yol trafiğe kapatıldığı için indik. Adama parayı verdik. Ada'm parayı kabul etmedi. Hepimizden ayrı ayrı o parayı istiyormuş. Safiye hayır seninle öyle anlaşmadık dedi, Ada'mla biraz tartıştılar. Adama tekrar parayı verdik adam parayı peşimizden dışarı attı. Biz de kapıyı açıp parayı tekrar içeri atıp yolumuza yürüyerek devam ettik (bugün whatsapp da ülken ile yazıştık. Hala o Taksi olayı aklımda inşallah günaha girmemişizdir diyor). Kabeye gittiğimizde alt tavaf halkasına girdik. Aşağısı sanki bayram yeri gibiydi. Çoğu hacıda şemsiye vardı ve bütün şemsiyeler rengarenkti. Daha önce hiç Kabe'yi böyle görmemiştim. Çok duygulandım.
Önce öğle namazını kıldık. Sonra ziyaret tavafımızı yaptık. Tavaf sonunda namazımızı kılıp kızlarla buluşup Safa tepesine gittik. Say için niyet edip saya başladık. Merve safa arası tavaf halkası gibi rahat değildi. Tıklım tıklım doluydu. Birbirimizin çantasından tutarak birbirimizden ayrılmadan sayı tamamladık. Hatırladığım kadarıyla saat 16 da mesaide olmamız gerektiğinden benim önerimle Merve kapısından çıkıp,kralın sarayının yanından safa tower tarafına çıktık ve biraz yürüyüp taksiden indiğimiz yerde taksi aramaya başladık. Ama o kadar bekleyen olmasına rağmen çok az taksi geçiyordu ve polis de bulunduğumuz yerde taksilerin durmasına izin vermiyordu. Sonunda ümidimizi kestik. Sanırım Züleyha ambulansı aradı. Buralardaysan bizi de al dedi. Ama onlar konuşurlarken bir taksi bulduk ve parada anlaştık. Kıl payı ile mesaiye yetiştik.
Bayram'ın ikinci günü Medine sabah erken gideriz seytan taşlamaya dadı ve erkenden kalktık. Ama gideceğimiz ekip ( dr Yasin, haverülesved arkadaşım, henüz onu tanımıyorum) çok sıcak diye akşam gidelim demişler. Odaya çıkıp çamaşır yıkadım tam yatmaya hazırlanıyordum ki telefondaki cevapsız aramaya dönünce yatamadım. D.işleri başkanının eşi rahatsızlanmış. Başhekim yardımcısı dr Havva hanım, dr fazilet ve Semiha ile ambulansla ecyad otele gittik. Hastaya baktık tedavisini başladık ve oturup kızı ile sohbet ettik bize hurma ve Arap kahvesi ikram ettiler. Otelden çıkarken dışarda fenalaşıp ambulansı görünce otele gelen bir Türk hacıyı eşi ile ambulansa alıp hastaneye döndük. Mesai çoktan başlamıştı sanırım mesaiden 1-1.5 saat sonra yoğun bakıma gittim. O akşam fazilette ilaç alerjisi gelişti ve biraz onunla uğraştık.
Mesaimiz gece 12 de bitince hazırlanıp aşağı indik. Bayağı kalabalık bir gruptuk. Önce bir taksiyi durdurdular bayanlar doluştu. Son bir kişi daha gelsin dediler Medine de bindi. Ben peşinden gelirim dedim ama onların peşinden belki 1 saatten fazla araba ayarlamaya çalıştık. Önce bir otobüse doluştuk sonra geri indik sonra daha büyük bir otobüs geldi içinde başka milletlerden de hacılar vardı. Bindik ve tam 2 saat Ada'm bizi cemerata en yakın noktaya bırakmaya çalıştı ama heryeri kapatmışlar. Sonunda indik ve yürüyerek cemerata vardık. Yine ilk günkü gibi saat 3 te seytan taşlamadaydık. Sırayla şeytanları taşladık ve hep birlikte hatıra fotoğrafları çekinip otobüse binebileceğimiz bir yere yürüdük. O gün yolun bir kısmını otobüsle gittik diye hatırlıyorum sonra yine bayağı yürüdük. Yolda bir fırının önünden geçerken kokusundan Muhammed'le (onu ilk defa vinç kazası sonrası kameralara konuşurken gördüm. Sonra o da tavaf ve haverülesved arkadaşım oldu) fırına girdik. Bazlama gibi bissürü ekmek aldık. Sağolsunlar Muhammed ısmarladı. Hep birlikte yürürken yedik. O ekmek bize öyle güzel geldi ki, zaten geldiğimizden beri ilk defa taze ekmek yedik. Yemekhanede ekmekler hep sert ve bayat.
O gün mesaim ne zamandı hatırlamıyorum ama gidince yatmadan bütün gün çalışamam diye düşünüyorum. O gün yani Bayram'ın 3. Günü biraz rahatsızdım. Saat 4 ten sonra Medine Okayla yürüyerek şeytan taşlamaya gideceğiz, sen de gel dedi. Okayı daha önce görmüştüm ama hiç konuşmamıştık. Medine maşallah tazı gibi yürüyor. Okay da onun hızına ayak uyduruyor. Ben hastayım adeta peşlerinden sürükleniyorum. Onlara yetişmekte zorlanıyorum. Yanımıza bir de Türk orda çalışan bir Ada'm takıldı. Adam öyle rahat ki sanki daha önce tanışıyormuşuz gibi bizimle yol boyu muhabbet ediyor. Cemerata geldiğimizde adam bizden ayrıldı. Taşlamayı yaptık ve tekrar dönüşe geçtik.
27.eylülde sabah 8-16 mesaisinde çalışıyordum. Beni yoğun bakımdan 2. Servise vermişlerdi. 50 hasta var (biz normal çalıştığım yerlerde bu kadar hastayı polkte 3 doktor bölüşerek bakıyorduk.) Hastayım, sesim kısıldı hiç çıkmıyor. Fısıldar gibi konuşuyorum.  O  birkaç gün benim için çok zordu. Serviste işlerim bittiğinde mesai de bitmiş oluyordu ve ben de hiç hal kalmamış oluyordu. O gün yanı Bayram'ın 4. Günü Medine servise geldi biz Okayla şeytan taşlamaya gidiyoruz dedi. 4. Gün şeytan taşlama şart değil, sünnet. Ben hastayım, servisi daha devretmedim gelemem dedim. Onlar gittiler. O gün mesaide bütün servislere emaye tepside safranlı pilav ve et geldi. Hep birlikte hemşire,personel,sağlık memuru yedik.
İlk defa çalıştığım ekip tamamen değişmişti ama onlara da çabuk alıştım. Arafata giderken taburcu edilebilecek hastaları taburcu edip minimum hasta ile Arafata çıkmıştık ama Arafat'tan çok fazla hasta ile döndük. Gelen hastalar Ateş çarpması ve böbrek yetmezliği tanısı olan hastalardı. Mina'dan bize hasta gelmedi. Hac tamamlanınca hastanedeki koah lı hastaları oksijen tüpü ve refakatçisi ile bir an önce Türkiye'ye göndermek için uğraşıp durduk. Kimisinin uçağı ayarlandı. Hocasını arayıp gelip bu hacıya veda tavafını yaptırın bunu Türkiye'ye yolluyoruz diye telefonlar açtım. İşlerimin bitmemesinin sebebi de buydu zaten. Zatürre nedeniyle yatıp kafilesinden önce göndereceğimiz bir amcaya amca bu akşam gidiyorsun. Ambulans seni alıp Cidde'ye götürecek dediğimde yok ben saat 5 te hoca ile veda tavafı yapacağım dedi. Hayır amca gidersen uçağa yetişemezsin veda tavafın kaldı bir yere gidemezsin deyince amca servisin duvarına yaslanıp olduğu yere çömelip ağlamaya başladı. O amcayı hiç unutamıyorum. Hepimiz çok üzülmüştük ama elden gelen birşey yok.
Sonraki günlerde tavaf arkadaşlarım değişti, Medine ve Okay oldu. Arada Muhammed de bize katıldı. Okayla yaptığımız tavaflarda ve sayda genelde o yüksek sesle okudu ve biz dinledik.
Bugün 20.9.2016 bu sene hacılar hacca gitti ve ilk kafileler dönmeye başladı. Bayram haftası aklım hep oradaydı. Şimdi şuradadırlar,şimdi şöyle yapıyorlardır diye düşünerek geçti. Vakit ne çabuk geçiyor Hicri yıla göre 1 sene oldu.
Bundan sonrasını da yazmam lazım. Burda durması lazım yoksa gittikçe Zihni'mden silinecek.
Arafat'tan döndükten sonra taksimden bizim uzmanlardan birinin babası rahatsizlanmış, bizim hastaneye gelmiş sonra Arap hastanesine,  Nur hastanesine (al noor hospital) sevk edilmiş. Neşe abla tesadüf eseri benim hacda olduğumu öğrenmiş. Birgül beni aradı konuştuk ertesi gün de kendisi geldi. Gece gelecek diye gece hiç uyuyamadım. Sabah namazında geldi. Çok üzgün ve şaşkındı.  Nermin, Allah beni buraya neden çağırdı diyordu. (Babası tam da Türkiye'ye dönecekleri gün kötüleşmiş, Nur hastanesine sevk edilmiş. Annesi onu Ambulansla uçağa getirecekler sanmış uçağa binmiş ve Türkiye'ye göndermişler. ) daha güneş doğmadan birlikte Ambulansla Nur hastanesine gittik. Babasına bakan doktorla konuştuk, babasını gördük. Çok güzel bir hastaneydi. Yoğun bakımı çok iyiydi. O sabah ben Ambulansla ötele geri döndüm. Neşe abla bir kaç gün boyunca babası ile kaldı, arada otele geliyordu. Arada babasının iyi olduğu oldu, çok ümitlendik ama sonra kötüleşti. Bizim bütün ekip Mekke'den ayrılırken de erkek kardeşi geldi. Bizim peşimizden bir kaç gün sonra babasını Türkiye'den kiraladığı özel uçakla Ankara'ya getirmiş ve 2 hafta sonra Ankara'da vefat etmiş. Allah rahmet eylesin.
3.10.2015 hac sonrası Mekke sağlık ekibindeki ilk ayrılacak grup saat 15 te ayrılacak dendi. Gece çalıştığım için 13:30 da zorla kalktım ve dışardan gelen sesler yüzünden aşağı,otelin önüne baktım. Meğer saat 14'te çıkılacak diye anons edilmiş. Herkes aşağıda vedalaşıyordu. Feracemi giyip koşarak dışarı çıktım, otobüse bindim. Yoğun bakım personelimiz tombiş nezaket hanıma sarıldım, ağladık biraz. Bir daha birbirimizi görürmüyüz acaba? Diğer hacılarla vedalaştım, hep birlikte fotoğraf çekindik.
Kalanlar yani bizler şanslılar o gün Ebru hemşirenin ayarladığı otobüsle, bir kısmımız ayakta olmak üzere Hudeybiye'ye gittik. Bu Neşe ablanın ilk umresiydi. Bundan önceki günlerde olay Muhammed ve Medine ile Neşe ablaya umre yaptırmak için sanırım iki kere umreye niyetlendik ama o gelemedi. Nasip hudeybiyeyeymiş. Akşam namazını Hudeybiye'de kendimiz kıldık ve yatsı namazına Kabe'ye yetiştik ama içeri giremedik dışarda kıldık.
4.10.2015 öğle namazını tek başıma gelip Safa'da kıldım. Birkaç gün önce Konya'dan dr Sümeyye Neşe ablaya şimdiye kadar kaç kere umreye geldiğini, her geldiğinde ettiği duaların kabul olduğunu anlattı. O an ben de kaç kere geldim ama benim ettiğim dualar kabul olmadı diye düşündüm, gönlüm burkuldu. O gün öğle namazı namazından sonra bütün kalbimle dua ettim. Rabbim senden hacerülesvede dokunmayı ve Kabe örtüsü istiyorum dedim. Daha sonra, Medine ile Adana tıptan arkadaşı Zeynep (uçakta birlikte oturmuştuk) birlikte hiç tavaf yapmadık diye ikindiden sonra Kabe'de buluşma planı yapmışlar. İkindi sonrası buluştuk ve ikinci katta tavaf halkasına (şimdi mazi oldu) girmek için beklerken arkamızdaki genç zayıf ufak tefek bir adam Medine'ye doktormusunuz diye sordu (İngilizce)( Medine Kabe'ye hastanede giydiği uzun beyaz önlük, altında forma altı ve crocs terlikleri ve başında benim gibi bağladığı tülbenti ile geliyor) . Medine de evet dedi. Sonraki konuşmalar benimle dr Abdülrahim arasında geçti. Al noor hastanesinde genel cerrahmış (asistan). İspatlamak için herhalde Bana cep telefonundan hastanedeki ve ameliyattaki resimlerini gösterdi. Sonra haverülesvedle resimlerini gösterdi. Resimde Görevli dışında yanında kimse yoktu. Fotomontaj mı diye sordum. Hayır dedi. Amcası Kabe'de generalmiş. Bir gün sonra gelip benimle tavafa girerseniz siz de hacerülesvede girersiniz dedi. (Bu arada ben konuşmaları arkadaşlara çeviriyorum ve yanımızda Türk hacı teyzeler var. Eğer amcası generalse bizi soksun içeri falan diyorlar, çünkü akşam okunmak üzere ve hala içeri giremedik. O teyEler öyle tatlıydılar ki ) kızlara söyledim . Zeynep direkt hayır ben gelmem dedi. Biz de Türk kadınlarının kaçırılma söylentileri yüzünden korkuyoruz. Yanımızda başka arkadaş getirebilirmiyiz diye soruyorum. Tabii ama 5 kişiyi geçmeyin diyor. Ertesi gün buluşma olmayacak diye düşünürken yanımızdan ayrıldı kalabalıkta zorla ilerleyerek polislerin yanına gitti ve sonra yanımıza tekrar geldi. Benimle gelin dedi. Üçümüz onu takip ettik ve aralardan dışarı çıkıp asker engelini geçtik ve son engelde askerlerle konuştu ve bizi yine geçirdi. Akşam namazı olmak üzereydi ve önümüzde Kabe imamı yürürken biz arkasından koşarak sevinç çığlıkları atarak ilk matah halkasına girdik ve akşam namazını Kabe'nin karşısında kıldık. Tavaf halkasına girmek için bizimle birlikte bekleyen diğer hacılar akşam namazı kılındıktan sonra tavaf halkasına girebildiler.  O gün dr Abdülrahimi bir daha görmedik.
Ertesi gün umre yapma planımız vardı ama böyle bir şans kaçırılmaz deyip umreyi sonraki güne erteledik. İlk önce Muhammed'e söyledik. Hemen Medine'nin polikliniğine geldi ve onun telefonundan,whatsapp dan dr abdulrahime mesaj atmaya çalıştık ama olmadı. İstemememe rağmen benim telefonumla msg atıp sonra da cevap gelmesini bekleyemeden telefon açtık ve akşam namazı sonrası buluşmaya karar verdik. Okaya söyledik ama o ertesi gün o saatte çalışmak zorunda olduğunu söyledi. Vardiyanı değiştir dedik ama olmadı. Sonra benim aklıma 112 den dr Yasin geldi. Yasin'e söyledik, hemen atladı tabii. İyi olan yanı Yasin'in İngilizcesi iyiydi ve artık adamla tek ben konuşmak zorunda kalmayacaktım.
5.10.2015 saat 5 te kini Abdülaziz kapısından içeride kırmızı vinçin altında buluşma kararı aldık. İlk başta hepimiz seccadelerimizi yere serdik güzel güzel muhabbet ediyorduk, hepimiz çok heyecanlıydık ama vakit ilerlemesine rağmen Arap doktor gelmedi ve biz orda cemaatle akşam namazını kıldık. Namaz sonrası aradı, geç kalmış. Bayağı bekledik hatta arkadaşlar gelmeyeceğini söylediler. Gidip tavaf yapalım dediler. Ben biraz daha bekleyelim dedim. Sonunda yanında bir arkadaşı ile geldi. Yatış okunmak üzereydi. Mataf çok kalabalıktı. Bizi aldılar elele tutuşup (tabii erkeklerle değil. Onlar kızların sırt çantalarını gerekli olduğunda tutuyorlardı) o kalabalıkta çapraz bir şekilde Kabe'ye doğru yürümeye başladık. Zeynep sürekli hayır ben bunu istemiyorum hep milleti eleştiriyordum kalabalığı yararak yürüyenleri şimdi aynısını biz yapıyoruz diyordu ama tabii onu bırakmadık. Zaten bırakamazdık acayip kalabalıktı. Kabe'nin kapısının önüne geldiğimizde zorla durabildik. Tavaf yapanlar bizi de alıp götürecek gibiydi. Sonra Arap dr gidip askerlerle konuştu. Namaz vakti geldiğinde askerler Kabe'ye yapışan insanları tek tek uzaklaştırır. Yine aynısını yaptılar sonra bizi çağırdılar. Allahım ne büyük saadetti. Muhammed'le mültezemde dua ettik. Medine ile Kabe'nin eşiğine yapıştık orda dua ettik. Sonra ilk Muhammed'i çağırdılar o dokundu öptü hacerülesvedi, sonra ben. Sonra da diğerleri öptü ve yine aynı şekilde bizi ordan çıkardılar. Tavaf halkasının altında ona teşekkür ettik. Sonra bir yer belirleyip namaz sonrası buluşmak üzere ayrıldık. Yatsı namazını kılarken Medine ile Zeynep ilerde bir yere gittiler ben yalnız kaldım. Namaz boyunca ağladım. Allahım daha bugün dua ettim ve sen duamı kabul ettin. Hem de nasıl? Biz istedikten sonra sen beklediğimizden çok daha güzel bir şekilde duamızı kabul edersin, yeterki biz dua edelim. Yatsı sonrası buluşma yerine gittiğimizde Muhammed dua ediyor ve hala ağlıyordu. Abla Allah razı olsun senden, senin sayende duam kabul oldu dedi. Meğer Muhammed 'Allahım hacerülesvede dokunmak istiyorum ama askerler yolumu açsın' diye dua etmiş. O gün biz hep birlikte çok güzel bir hatıraya tecrübeye sahip olduk. Türkiye'ye döndükten sonra sadece bizlerin olduğu bir whatsapp grubu kurduk ve adını da Hacerülesved grubu koyduk.
Bu kadar heyecandan sonra beşimiz taksiye atlayıp aziziyedeki balık restaurantına gittik.
6.10.2012 yatsı namazından sonra cin mescidine yakın bir yerde olan Caferiye pasajına gittik ve hac dönüşü hediye götürmek üzer tesbih,inci, misvak alışverişi yaptık. Ekip yine aynı, Medine, Muhammed , okay, Yasin ve 112 ekibi.
7.10.2015 dün servis 2 deki hastalar servis 1 e alınmış ve servis 2 kapanmış. Yavaş yavaş kapanıyoruz. Serviste 4 doktor görevli olduğumuzdan saatleri bölüştük. Bugün oda arkadaşım Atiye veda tavafını yaptı, Mekke'den Medine'ye geçecek.
Hac dönemi o kadar kalabalıktı ki millet gitse de Kabe bize kalsa diye beklerken bizim de veda günlerimiz yaklaştı, gözyaşları başladı. Önceden Kabe'de muhakkak sağlıkçılardan birileri ile karşılaşırken artık tanıdık yüzlerle karşılaşmıyoruz. Bu günlerde hacıların Kabe'ye veda edişlerini görüyorum. Onlarla birlikte ben de ağlıyorum. Bu akşam da yaşlı bir Türk amca ağlattı beni. Umreye gelen insanların genelde tekrar gelme ihitimali oluyor ama hacca gelen amcalar teyzeler belki de bir daha hiç gelmeyecekler, o yüzden de onların vedaları çok yürek burkuyor. Şimdi bile hatırladıkça gözlerim doluyor. Kabe'nin karşısında bir taraftan geri geri yürüyerek, Kabe'ye sırtını dönmeden, ağlayarak Kabe'den ayrılıyorlar. Sırtlarını dönenler tekrar tekrar dönüp geri bakıyor. Hepsinde aynı hüzünlü bakış, bir daha gelebilmiyim? Bir daha görebilir miyim Bakışı.
8.10.2015 bugün üstümde kırgınlık olduğundan bütün gün boyunca Kabe'ye gidemedim. 16-20 arası 4 saat çalıştım. Akşam 21 de ciraneye gidecektik umre için ama Muhammed'in mesaisi olduğu için 24' e erteledik. Daha kalabalık bir ekiple ( dr Mehmet Ali, dr Yasin, teknisyen Ayşe ) ciraneye gittik. Şifalı gözyaşı suyundan pet şişelere doldurduk. Sonra tavaf, say ve tekrar tavaf. Sabah namazı sonrası ötele döndük.
9.10.2015 Medine ve okayla mescidil  harama girsen teheccüt ezanı okunuyordu. Okay arkamızda  zannediyorduk ama onu kaybetmişiz. Tavafta 112 den kızlarla karşılaştık onlarla sabah namazını kıldık. Yüzüme peçemi taktım ve alt tavaf halkasında  oturduğum yerde uyumaya çalıştım. Ama uyuyamadım. (Döndükten sonra namazlarımda hep Medine ile burada Kabe'nin tam karşısında kıldığımız namazları düşünerek kılmaya çalıştım. Biz secdeye vardığımızda tavaf yapanlar kafamızı ezecek kadar yakınımızdan geçerlerdi, bazen çantamız birinin ayağına takılıp giderdi. Bunlar benim güzel hatıralarım. kimsenin sevmediği o tavaf halkaları biz hacdan döndükten sonra kaldırıldı. Buna benim gibi üzülen var mı acaba? ) daha sonra okayla buluştuk al baik yiyecektik ama kapalıydı. Zemzemde kahvaltı olarak Medine gözleme biz de hamburger yedik. Tekrar tavaf halkasına döndük cuma günüydü ve cuma namazını kılmak için Kabe'den bir daha dışarı çıkmayacaktık. Saat 9 gibi tam tavafın ortasında telefonum çaldı. Mesai saatleri değişmiş ve gece 12 den sonra listeyi asmışlar. Yoğun bakımda mesaide olmam gerekiyormuş. Tavafı tamamladım ve saat 11 de hastanedeydim. 52 gün boyunca sadece 1 kez cuma kılabildim (vinç kazasının olduğu gün) Maalesef bu cuma nasip olmadı, hac ayının son cuması, Sudeysi kıldırmış.
Mesaim bittiğinde üstüme yine kırgınlık vardı. Mehmet bugün gitme toparla yarın Kabe'ye gidersin dese de günümüz kalmadı nasıl gitmeyeyim. Yasin'le birlikte otobüsle Kabe'ye gittik hatta otobüslerden sonra bir golf arabası gibi arabaya bindik bizi mescidil harama kadar götürdü. Akşam ve yatsıyı Kabe karşısında kıldım. İki namaz arasında da Yen'i hatime başladım. Namaz sonrası kırmızı vincin altında diğerleri ile buluşup dışarda saat kulesinin altında Arap doktorla buluşup onunla vedalaştık. Erkeklerle ertesi gün sabah namazında buluşup Kabe imamı ile tanıştıracaktı ama uyuyakaldığı için gelememiş.
10.10.2015 cmt günü  Medine ve okay son tavaflarını yapıp Mekke'den Türkiye'ye gitmek üzere ayrıldılar. Onlarla hastanenin biraz aşağısındaki Türk restaurantında buluştuk ve orda vedalaştık. Onlarla vedalaşıp Kabe'ye gittim.
Pazar günü Mekke'de son günüm. Atiyeden sonra Medine de gidince oda bomboş kaldı. Bavulu biraz hazırladım, teheccüde Kabe'ye gittim. İlk bindiğim otobüste benden başka hiç kimse olmadığını görünce otobüsten nasıl ineceğimi şaşırdım. Sonrasında dolu gelen ikinci otobüse bindim. Artık tavafa gidecek arkadaşım yok.
Saat 15 te peçemi takıp otelden ayrıldım, niyetim yatsıyı kılıp dönmekti. Otobüse iki hemşire ile birlikte bindim. Mescidil haram içinde 3 hemşire ile daha karşılaştık. Matafta geri kalan arkadaşlarla hep birlikte toplanacağız dediler. Son günüm bu kızlarla dolu dolu geçti. Akşam sonrası 3 kişi (biri hemşire Ebru) zemzeme balık yemeye gittik. Ebru umreye her geldiğinde burda balık yiyormuş, bizi de o götürdü. Akşam mataf çok boştu. Tavaf namazlarımızı Kabe'nin hemen dibinde kıldık. Ebru ile Kabe'nin eşiğine yapıştık. Dua ettik. Bir ara fahd kapısının oradaki kadınlar bölümüne gittik Ebru uyudu ama ben uyuyamadım. Sabah namazına kadar tavaf yaptık. Sabah namazından önce veda tavafımı tek başıma yaptım. Namaz sonrası tam hacerülesved hizasına geçip Kabe'ye veda ettim. Çıkayım derken bir kere tavaf etmişim. Sonra geri geri yürüyerek Safa tarafından son kez bakıp vedalaştım, içimde hüzün yok sanki hemen tekrar gelecek gibi hissediyorum. Ben safadayken 4 tane yaşlı amca gördüm. Kabe'ye bakıp ağlıyorlar ayrılamıyorlardı. Allahım öyle hüzünlü halleri vardı ki onların yanından ayrılırken ben de ağladım. Ötele varınca valizleri hazırladım. Biraz uzanmıştım ki Adem beyin kapılara vurarak otobüsün 9 da kalkacağını söylediğini duydum. Herkes aşağı iniyordu. Yöneticiler dışında son kalanlar Medine'ye gidiyorduk.
12.10.2015 Medine'de dr Seher, göğüsçü dr Zeynep ile ikindi akşam ve yatsıyı mescidi Nebevi'de kılıp Ravza'da Resulullah'ı ziyaret ettik. Yeşil halıda namaz kıldık. Medine çok kalabalık olmasına rağmen ziyaretimiz o kadar kolay oldu ki daha önceki umrelerimde bile bu kadar rahat ziyaret etmemiştim şaşırıp kaldık.
13.10.2016 Medine'de ziyaret edilecek yerleri grupla ziyaret ettik. Başımızdaki hocanın tavsiyesi ile Kuba mescidinde baharat zencefil, dukka, Arap kahvesi aldık. Medine'nin nanesi ve gülü meşhurmuş. Şifa niyetine baharatlarından almayı daha önce bir tanıdık da tavsiye etmişti.
Daha sonra Seher ve dr Zeynep'le gidip hurmamızı aldık. Seher hurmadan anlıyordu ama maalesef acve hurmam çok güzel çıkmadı.
Medine'de sadece 1 gün kaldık. Medine'ye doyamadık. Mekke'den zaten uykusuz olarak gelmiştik Medine'de de 1-2 saatlik uykularla geçiştirdik. Son sabah namazdan sonra Ravza'ya girdik ziyaretimizi yaptık taze hurma alıp ötele döndük. Otobüs 11 de hareket edecekti son kalan 40 riyalimi harcayamadan en son kişi olarak otobüse binmek zorunda kaldım. Havaalanında 80 kilo gelen valizlerimi verene kadar ne duşlar okudum. Milletin valizini ağır diye geri çevirirlerken benimkine hiç birşey demediler. Bunun üzerine arkadaşlar aynı yerde sıraya girip valizlerini verdiler. Vakit dolana kadar karşıdaki camide uyuduk. Medine havaalanı küçük ama gayet güzeldi TAV yönetiyordu. Telefonumda kontör kalmamıştı be internet de olmadığından oradaki görevli bir adamın WiFi şifresi ile whatsapp dan Mehmet'e mesaj attım. 16:45 te İstanbul'a doğru yola çıktık. Çok rahat bir yolculuk oldu. İstanbul'da arkadaşlarla vedalaştım. Mehmet gelip beni aldı eve döndük.
Hacca giderken o kadar süre Mehmet'ten ve evden nasıl uzak kalacağım diye düşünürken hacda evi hiç özlemediğimi düşünürken eve gelince evi ne kadar özlediğimi farkettim. Evi, evin rahatlığını unutmuşum. İlk gün Mehmet işe gidince hangi diş fırçası benimdi diye msg attım.
İlk günler öyle garip geldi ki o kadar hareketten sonra evde gelip oturmak çok garipti. Bu yüzden hacdan döndükten sonra 8-10 kilometrelik yürüyüşlere başladım. Yürürken de hep Medine ile yaptığımız tavafları, tavafta onu yakalayabilmek için koşuşturmalarımı hatırlayıp tempomu artırdım.
İlk günler hatta 1-2 hafta hep rüyamda medinedeydim. 50 gün Mekke de kaldıktan sonra neden Mekke değil de Medine? Herhalde Medine'ye doyamadığımızdan. 50 gün kaldık da Mekke'ye doyduk mu sanki?
Rabbim tekrar Haccı nasip et, hem de görevli olarak. Onun tadı bambaşkaydı.