hafta sonu samsuna gittik. herkesin sıkıntısı vardı, hafta sonu bittiğinde sanki herkesin sıkıntısını üstüme almış gibiydim. yoruldum, üzüldüm. hala aklım birşeylerle meşgul. istediğim olmayınca kendimi kötü hissediyorum, illa istediğim olacak. ama olmadı, hala bekliyorum belki olur diye. lütfen olsunn. bu kadar lütfen vs deyince yanlış anlaşılmasın bu aslında benimle ilgili değil. sevdiğim bir kişiyle ilgili. sevdiklerimin üzülmesine hiç dayanamıyorum.
bugün ablama da hafta sonum kötü geçti, kendi evimde daha iyi geçiyor dedim. ablam da 'senin burada olman bize güç kuvvet veriyor, moral veriyor. muhammed senin geleceğini duyduğunda çok mutlu oluyor. her zaman mutlu olamayız, bazen sıkıntılar da oluyor, Allah sonumuzu hayır etsin. paylaştıkça sıkıntılarımız azalır' dedi. haklı da, kendimi ne kadar kötü hissedersem hissedeyim onlar mutlu oluyorlar.
sabah erkenden kalkıp yoıla çıktık. hastaneye vardığımda saat 10'u geçiyordu. mesai bitiminde eve gelip hemen çorba yaptım. annemin verdiği köftelere şekil verdim. üstümü giyinip çıktım. bizim teknisyenlerden biriyle spora başladık. gayet güzel geçti. bakalım devam ettirebilecekmiyim?