Dün ablamı aramadım. Akşam o aradı. Zor bir öğleden sonra geçirmişler. Üniversite hastanesi olduğu için bütün servisteki doktorlar değişmiş. Yeni doktorlar Muhammedi belinden su almak yada belinden ilaç yapmak için almışlar. Ablam ne yapacaklarını sormuş. Doktor size açıklama yapmak zorunda değiliz demiş. Kim yapacak demiş. Buradan herhangi bir kişi yapabilir demiş (20 kişiyi göstererek). Muhammedi içeri almışlar ve o 20 kişi içeri doluşmuş. Ablam 20 dakika boyunca muhammedin çığlıkları geldi diyor. Ablam kapıları yumruklamış çocuğumu geri verin istemiyorum diye. Sonunda işlem bitmiş. Muhammed saat 1.5 dan 4 e kadar ağlamış ve 4 te uyumuş. ‘Anne o kadar kalabalıktı ki çok korktum, çok tedirgin oldum’ demiş. Ağrısı olmuş ablam gelin bakın çocuğun ağrısı var demiş. Bir Allahın kulu gelip bakmamış. Çok sonra hemşire göndermişler ağrı kesici yapması için. Gelip de bir açıklama yapmamışlar ne yaptıklarına dair. Bu arada şuayip abi hocanın odasına gidip olayı anlatmış kapıyı vurup çıkmış. Ablama sorumlu uzman gelip özür dilemiş. Ama ablam ben o doktorla bir daha muhatap olmak istemiyorum diyor. Meğer onlardan sorumlu doktor oymuş. Ablam bugün doktorlarının değiştirlimesi için konuşacaktı. Dün visit sonrası çıkarken doktorlar ‘amma da çok biliyorlar’diye söylenerek çıkmışlar. Ablam ‘benimle laf yarıştırıyorlar, ne biçim doktor bunlar’ diyor. Akşam anlaşılmış ki işlemi yapamamışlar ve bugün tekrar deneyeceklermiş. Korku içinde bekliyorlar. Muhhammedin asıl doktoru mehtap ablası ise şu an bizimle aynı şehirde. Babası rahatsız olduğu için 2 haftalığına ailesinin yanına gelmiş. Sanırım o dönünce işleri daha kolay olur.
4 comments:
offff offff! hasta haklari universite hastanelerinde gecerli degil mi? bu ne bicim sey!allah yardimciniz olsun. cok zor birsey bu hastalik. hayatta en zor sey cocugunla imtihan heralde:(. ..
cok uzuldum okuyunca...o ''sozde''doktorlarin da imtihan zamani olacaktir..elbet onlar da evladiyla,anne babalariyla,esleriyle imtihan olunacaktir..Allah kim neyi hak ediyorsa,onunla muamele eylesin..onlara da hak ettiklerini nasip etsin..merhametsiz yaratiklar..ama sen de biliyorsun ki,butun bunlarin mukafati hepiniz icin,deger bicilemeyecek kadar buyuk..Allah oncelikle Muhammed emincigimin,ablanin ve hepinizin imtihanini kolaylastirsin..seni cok ozluyorum..istanbulda gittigim her yerde sen vardin..her yerde senin izin var arkadasim..seni seviyorum..hem de cookkk
canım benim bu aralar o kadar bunaldım ki, evde durmaktan bir garip oldum. artık dışarı çıkabileceğimiz zamanlar bile canım dışarı çıkmak istemiyor. ama sabrediyorum az kaldı.kurban bayramına ne kaldı ki? aralığın 25 ine de biletimi aldım samsuna gitmek için. seni de istanbulu da acayip özledim. ben de seni çok seviyorum. Allah herşeyi senin o güzel gönlüne göre versin İnşallah.
bu arada melike senin de sesini duymak ne güzel, neler yapıyorsun o uzak memlekette?
ne yazık ki bazen yeni dr adayı meslekteşlar çok acımasız oluyorlar.gençken biz de böyleydik malesef ama anne olunca herşeyi biranda anlayıveriyorsun,yaptığın hataları ,acı çeken insanları,acı çeken insanlara acımayı.bir iğne yaparken bile için sızlıyor.ve şimdi bir çocuğa değil ponksiyon kalçadan iğne yapmak bile zor geliyor.aslında herşey tecrübe demek değildir. malesef eğitim sistemi o kadar kötü ki;o arkadaşlar yerine ben özür dilerim.ama bu kadar acımasızca eleştirmek te pek doğru değil galiba.çünkü onlara o öğretiliyor.bu arada sizlere geçmiş olsun.üniversite hst en iyisidir herzaman bir tdv için.herne kadar ben de çocuğumda aynı sıkıntıları yaşamış olsamda onlar olmasaydı şuanda bir bebeğim olmayacaktı.Allah kolaylıklar versin.
Post a Comment