geri dönüş

burada, fatsada geçirdiğimiz 4.5 yıl sonunda ikimizin de tayini çıktı ve yakında buradan ayrılıyoruz. bugün öğleden sonra mehmet aradı ve 'belli oldu, hayırlı olsun' dedi. 'sağol,ikimize de' dedim. içimi bir hüzün kapladı. annemi, beratı, babamı,ablamı ve sonra diğerlerini aradım. annemle konuşurken nerdeyse ağlayacaktım. babamın sesi çok iyi geliyordu 'hepimizin gözü aydın, hayırlı olsun' dedi. canım babam, biliyorum ki gitmemize en çok sen üzülüyorsun ama belli etmiyorsun. bunu düşündükçe gözlerim doluyor, ağlamak istiyorum. ben ameliyathaneye gidip söyleyene kadar nuray gidip söylemiş. içeri girince herkes tek tek hayırlı olsun dedi. saime hanım (bana her zaman sultanım diye hitap eden) 'çok üzüldüm' dedi. çok garip birdaha onları göremeyecek olmak. çok alışmıştım buraya. bugün hem sevindim istediğim hastane oldu diye, hem de içimde bir burukluk ile dolaştım ortalarda. fatih aradı hayırlı olsun demek için, gülizar söylemiş. 'üzüldüm gitmene' dedi. 'ben de sizin tayininiz çıktığında üzülmüştüm, siz de gelirsiniz istanbula ve görüşürüz' dedim. hastaneden çıkıp eve gittim. mehmet evdeydi. annesi bile bir garip olmuş, tayinin çıktığını duyunca. biraz konuştuk sonra hünkara gittik yemeğe. dışarda zeynep'i gördüm, ayşe halanın kızını. ayaküstü sohbet ettik. sonra evimize geldik ve akşam klasik uyuklama, çay tv izleme ile geçti.