sanki yeni bir başlangıç gibi oldu. uzun bir ara sonrası işte haberlerden kısa seçmeler. gerisi sonra

kendimi istanbula taşınmaya alıştırmışken bugün öğrendimki tayinim, burdan ayrılışımı yapmadığım için 15 gün önce iptal olmuş. şok oldum. can sıkıntımı neyle geçireceğimi şaşırdım. kızlara (nuray ve öznur)(ikizlerin annesi dün artık ayrıldı. 3 hafta daha doğurmadan dayanmaya çalışacak.) ben yoğun bakıma çıkayım da hastalara bir bakayım kafam dağılsın dedim. kızlar güldüler kafa dağıtmak için baka yer bulamadın mı diye..
mehmet 'sen de bir karar ver artık, gitmemize mi üzülüyorsun yoksa kalmamıza mı?' diyor. onu gerçekten üzüldüğüme inandıramıyorum. bu adam beni anlamıyor. eminim ki okuyunca buna da kızacak, ona adam dediğimde bana kızıyor. kızma mehmet ama çok üzüldüm, eve gelince senden teselli bekledim ama sen beni teselli etmedin. en son akşam kızlarla yapacağım (ve fatsanın büyük çoğunluğu ile) akitivite için evden çıkarken kendimi teselli ettim ve Allaha sığındım, eminim ki göremediğim bir hayır var diye. Allahım feraha çıkar, aynı taksimden ayrıldığımdaki gibi. hata daha iyisi olsun. amin.
bizim aynurun kızlarının ismi nihayet çok uzaklardan geldi, aylin ve berrin. ben çok beğendim. ne zaman gelecek yoksa gelmeyecek diye endişelenmeye başlamıştım.
kabul ediyorum aynuru ilk geldiğinde pek sevmemiştim ama sonra baktım çok becerikli, eli çok iyi (sevmeme ilk neden bunlardı. becerikli insanları severim), sonra baktım çok tatlı. son yıllarda kimseyi bu kadar sevmemiştim ve uzman olduktan sonra yeni hiç arkadaşım olmadı derken onu kazandım ve tabii ki eski sınıf arkadaşım nurayı.
aynur sürekli canım diye konuşur, bazen de tatlım. hatta elalemin adamlarına bile bazen canım der ve sonra kendi kendine kızar. aynur hakkında daha çok şey yazmak istiyorum belki doğumda belki daha yakın bilmiyorum. bildiğim şimdi değil çünkü yatma zamanı, yarın latika gelecek.