sabah icap bitti, Allaha şükrettim. yine içimizden biri geçici görevde. bu hafta rahata erdim derken öznurun geçen hafta vefat eden dayısından sonra bugün yoğun bakımlık olan teyzesi yüzünden istanbula gitti ve ortalık yine karıştı. hafta sonu icap yine mi bana kaldı? zaten haftaya da ben bakacağım, şubat hafta sonları bana mı kaldı?
bugün cerrahlardan biri geldi, adam geçici görevde ve gelmiş bizim iş ahlakımızı sorguluyor. ben pimpiriğim desene açıkça. geçen haftadan beri beni gıcık etmeyi başardı.
tayin günü nurayla sipariş verdiğimiz çantam bugün geldi. hoşuma gitti, eğer burdan gidersek böylece bu önemli günden hatıra birşey kalmış olacak.
ablamlar istanbulda gezinip duruyorlar.
hayatımız bu ara çok muallakta. bu beni strese sokuyor. bugünler bizim için iyi günler deil. mehmtin de benim de eskisi gibi keyfimiz yok. akşamlarımız bneim kanepede uzanıp tv seyretmemle ve mhmetin nette gezinmesiyle geçiyor. daha istanbuldaki son haftayı bile yazamadım, zaten ne yaptık ki? bir kaç alışveriş merkezi ve polat residence'ta güzel bir kaç gün.
keyfim yok. ama bir taraftan düşünüyorum Allaha şükür nurayın yerinde değilim diye, hepimiz sağlıklıyız diye, beni seven bir eşim var diye, bizi seven ailelerimiz var diye. Allaha şükürler olsun, tüm zorluklara rağmen. imtihan dünyası...