2 gün önce sabah kalktık ve dışarıda kar vardı. Mehmet arabayla gitme dedi ama ben o kadar da kar yok deyip arabayla çıktım. O gün, gün boyu kar yağdı ve akşam arabayla gidemeyeceğime karar verip saat 4 te çıktım. Önce hastanenin arkasına gidip arabama şöyle bir baktım ve eldivenlerimi alıp, yüzüme doğru yağan kara fazla aldırmadan hızlı hızlı yürüdüm. Mehmet de arabayı yokuştan çıkaramamış ve aşağıda park etmiş. Yokuşu birlikte çıktık. Akşam yemek faslından sonra Mehmet çay demledi ama ben koltukta çoktan uyumuştum. Geç vakitte kalktım. Çayı ısıtıp içtim. Biraz oturup ertesi gün için hazırlık yapmak üzere kalktım. Biri tatlı diğeri tuzlu iki çeşit kurabiye yaptım. Saat 1.5 ta yattım.
Ertesi gün kalkıp kurabiyelerden birazını hastaneye götürmek üzere hazırladım ve yürüyerek hastaneye gittim. Yollar biraz buzluydu. Minibüs gelirse binerim diye düşünüyordum (burada henüz hiç minibüse binmedim) ama o gelene kadar yolun yarısını yürümüştüm. Hastaneye vardığımda bayağı yorulmuştum evde kahvaltı niyetine nesfit yediğim için ıhlamur hazırlayıp içtim. Ameliyathaneye girmeden 1 saat kadar oturdum.
Öğle tatilinde dışarı çıkıp resim çekindik. Mehmetin bana askeriyeden aldığı pelerinimi taktım (hani eskiden doktorların kullandığı siyah pelerinden).
(resimde solda kalan apartmanlar bizim apartman)
Akşam teknisyenlerimden iki tanesi ile çıktık ve marketten biraz alışveriş yaptık. Marketin servisiyle yolun çoğunu gittim ve bana sadece yokuşu çıkmak kaldı.
Eve geldiğimde hiç durmadan saat 9’a kadar çalıştım. Yemek olarak ilk defa yaptığım tavuklu ve sebzeli noodle (çin makarnası) ve netten tarifini bulduğum sütlü,beyaz peynirli tarhana çorbası yaptım. Salata ve önceki gün yaptığım ayva kompostosu da vardı. Masayı hazırlarken mum koymayı düşünürken elektrik gitti ve mumları çıkarıp yaktım. Mehmet elektriği benim kapattığımı zannetmiş (koltukta uyuyordu). Yemek sonrası dağıttığım mutfağı toparladım ve tiramisu yaptım. Mehmetin yanına oturduğumda bayağı yorulmuştum. Çalışkan karım benim deyip durdu. Gece 12 olmadan pastamızı çıkardım, Mehmet çayımızı demledi ve birlikte çayımızı içip pastamızı yedik. 12 olduğunda dışarıda münasebetsizin biri tabanca ile atış yaptı. Gece 1 gibi apartmandaki çocuklar dışarı çıkıp kar topu oynadı, biz de yağan karı ve onları seyrettik.
2008’de mehmetin askerliği bitti. Diyarbakırda 8 ay yaşadık, bunun yanında doğuda 10 şehir gördük. Yüzme öğrendim. Hayatımın ilk hatimini yaptım. Eşyalarımızı aldık. Eş tayini yaptırdık ve tekrar işe başladım. Muhammed kemik iliği nakli oldu. Hala oldum. Arabamı aldık.
2009’a mehmetle yeni evimizde, yeni eşyalarımızla mutlu bir şekilde girdik. Herkese mutlu yıllar!
4 comments:
Meslektaşımın 2008 yılı hiç fena geçmemiş.2009'un güzellikler getirmesi dileğiyle.
teşekkür ederim. size de iyyi yıllar, kendinizi tanıtırsanız daha çok memnun olacağım.
Anesezi uzmanıyım ben de,bir çocuk annesiyim.Yeni yılda herşey gönlünüzce olsun.
aa ne güzel gerçekten meslektaşmışız, doktorluğu bırakın branşlarımız da aynıymış.
Post a Comment