Wednesday, November 28, 2012

ayrılık vakti

hastanede son günlerim. mehmet geçen hafta ayrılışını yaptı. 1 haftadır evde boş boş oturuyor. benim de son 2 günüm. insan çok garip hissediyor. çalışıyorum ama artık buradan kopmuş hissederek. 2 gündür hastalarımda sorun çıkıyor. son günlerim rahat geçsin istiyorum ama olmuyor. bugün nurayın doğum gününü kutladık. öğlende pasta aldık ve birkaç cerrahı çağırdık. teknisyen zöhre bana duvar saati almış, çok mutlu oldum. akşam eve geldim latika işleri bitirmeye çalışıyordu. işi bittiğinde sarıldık ve helallik istedik. senin gibisini bulmam için dua et dedim. mehmet eve geç geldi, teknisyenler veda için organizasyon düzenlemişler. ona kol saati hediye etmişler. 'bana öyle methiyeler düzdüler ki görmeliydin' dedi. mehemtle geçen hafta gidip ordudan pasaportlarımızı aldık, büyük yere gitmeden burada çıkartalım dedik. orduda teleferiğe binemedik. tatile buralara geldiğimizde İnşallah. dönüşte perşembeden geldik, etrafı seyrederek. inanamıyorum, 4.5 yıl ne çabuk geçti. ameliyathaneyi, sorumluluğu, o kadar angarya işi arkadaşları bırakıp gidiyorum.

No comments: