sabah alarmı 10 dk sonraya kurmuşken telefon çaldı. Allah Allah benim alarmım böyle değil ki diye düşünürken telefonun çaldığını anladım. trafik kazası varmış, acil ameliyathaneden çağırıyorlar dediler. nasıl evden çıkacağımı şaşırdım. karşılıklı 2 salonda yatan hastaları toparlayıp en yakın ile gönderdik. sonrasında tekrar kaza varmış dediler ama bize birşey çıkmadı. kısacası bayağı hareketli bir sabahtı. bir de üstüne 2005 yılından vergi borcu gelince (2005 ve 2006 yılında bize fiş toplayınca fazla para vermişler. şimdi bütün hastaneden paray geri topluyorlarmış. daha geçende 100 küsür yatırmıştım bu oldu 2. taksime telefon açtım daha kaç kere para yatıracağım diye, İnşallah bu sonuncuymuş. zeynep'i aradım çünkü mehmetin dediğine göre dün bayağı sinirli onu arayıp haber vermiş.
sonra rahat rahat gazeteyi elime aldım. zaman gazetesinin cuma ekinde umre ile ilgili bir yazı vardı. kıyafet vs olayı da olunca büyük ilgiyle okurken, umre hatıralarını anlatan birçok blog var diye yazıyordu. içimden acaba benimkinden de bahsediyormudur diye geçirirken bir baktım sadece benim sayfamın ismini vermiş. o kadar mutlu oldum ki, başka sitelerin sahipleri gazete, dergide çıktıkları zaman neden bu kadar mutlu oluyorlarmış anladım. mehmeti aradım, halime güldü. zeynep ve berat telefona bakmadılar. sonra öğle tatilinde eve gelmem gerekince hemen birşeyler atıştırdım ve bunları yazdım. bu arada nalanı arayıp haber verdim. beratla konuştuğumuzda da arayıp da bulamadığı adresimi söyledim. tepkisi neden zoraki ev hanımı? oldu. diyarbakırda evde otururken başladım vs diye anlatmaya çalıştım. kimseye söylememesi için gerekli sözleri aldım. işte böyle...
şimdi sabah işe götüremediğim laptopımı alıp hastaneye gideceğim ve 1 haftadır amerikan priz yokluğundan yazamadığım dubai gezimizi yazacağım.

bu arada umre ile ilgili yazılara burdan , burdan, buradan ve burdan ulaşabilirsiniz.